दगड , धोंड्याचा ,
दाट जंगलाचा ,
मर्द मावळ्यांचा ,
किल्ले - दुर्गांचा ,
सह्याद्रीच्या रांगाचा ,
--- ऐसा हा महाराष्ट्र माझा . . . जी जी जी
इथली माती लावता कपाळाला . …
इथली माती लावता कपाळाला . .
वीरश्री चढे बुझदिल इसमाला ,
रक्त तापे, सळसळे त्याच समयाला ,
त्याच समयाला , , , , जी जी जी
काळी , तांबडी , पांढरी हि माती , इथली खास ,.
त्यात मिसळली अनेक योद्ध्यांची राख ,
शिवबा इथे पुजला जातो घराघरात …. जीर हे जीजी . .
ऐका माझ्या शिवबाची हि मात ,
बाळ मुखी करी हिंदवी स्वराजाची बात ,
सवंगडी मिळवले हे खास ,
रक्ताचा अभिषेक करून शिवलिंगास . . .
म्हणे मुक्त करीन या मुलुखास ,
अन्यायी अत्याचारी मुघलास ,
दावूनी गनिमी कावा समयास ,
मुक्त करू महाराष्ट्र देशास . . . . जीर हो जीजी
बाळकडू भेटले राजमातेचे ,
जिजाऊ मातोश्रींचे ,
महाराष्ट्राच्या माउलीचे ,
सावूली त्यांची खास देत असे साथ ,
शहाजी राजांचा असे वरद हाथ ,
गरुडापरी असे शिवबाकडे ध्यान ,
युद्ध - कौशल्यात आणि युद्ध - नीतीत ,
शिवबा झाला अति तरबेज . .
दांडपट्टा आणि तलवार फिरावी चपळाईत . . जीर हो जी जी
मिशुरडे फुटले हि नव्हते त्या समयाला ,
किल्ले जिंकले आणि जोडले हिंदवी स्वराजाला ,
चढाया करी आणि मिळावी किल्ल्यांस ,
जोर चढे मग मावळ्यास ,….
एक एक करुनी जिंकी प्रदेशास. . . जीर हो जीजी
डोंगर दऱ्या ची हि वाकडी वाट ,
सरसरा चढे मावळा अति अवघड घाट ,
एक एक भारी पडे चार चौघास ,
गनिमी काव्याने लोळावती शंभर पन्नासाच ,
लपती - छपति , अचानक दिसती ,
वार वर्मी करती ,
पळता भुई थोडी करती गनिमास ,
. . शत्रू हा घाबरे " शिवबाच्या " नावास ,
ऐसा हा दरारा वाढला खास , जीर र जीजी
हैराण झाली कुतुबशाही ,
घाबरूण गेली आदिल शाही , . .
पोहोचली खबर शिवबाची दिल्लीच्या तख्ख्तास . .
औरंग्या म्हणे हा असे कोण मराठी मुलुखास ,
किसकी मझाल है जो हमे ललकारे,
है किसमे इतनी औकात ? ? ,
हम को न जाने ?
हम है यहा के शहजादे ,
किसीकी हो गयी इतनी बिशाद ?
औरंग्याने पाचारिले शाहिस्तेखानाला ,
पाठवले पुण्याला . .
बंदोबस्त करण्या शिवरायांच्या मनसुब्याना …जी जी जी
शाहिस्तेखानाने येवूनी पुण्याला ,
लाल महालात तळ ठोकिला ,
बायका आणि कुटुंब कबिला ,
खानाच्या होता संगतीला ,
सैन्य हि तसेच असे बेसुमार ,
बेसावध - पाहुनी रात्र ,
शिवबा तुटून पडला खानाच्या तळावर . . .
खानाला हिसका कळला शिवबाचा ,
अल्ला - अल्ला म्हणे त्या समयाला ,
लागला पळायला ,
वार वर्मिचा हुकला , पण बोटे छाटली शाहिस्तेखानाची . . .
धास्ती घेतली शाहिस्तेखानाने ,
जीवाच्या आकांताने पळून तो गेला . .
हाय अल्ला कहर ये कैसा केला. . . . जी जी जी
जिंकुनी कित्येक किल्ल्यांना आणि दुर्गाना ,
वाढविले आपल्या आरमाराला ,
दक्षिणेला आणि पश्चिमेला ,
प्रजेवर ममता असे शिवबाची फार ,
न्याय करी , दंड करी चुकणारास ,
मोठा आदर वाटे स्त्रिया ,लेकी , सुनास ,
सुखी होते शेतकरी , बहुजन कष्टकरी त्या समयास …
रयतेचा राजा शोभे शिवाजी महाराज , , , , , जी जी जी
औरंग्या आणि दिल्ली खवळली ,
पाहता पाहता शाहिस्त्याची खबर त्याला समजली . .
बोलावला त्याने सरदारांचा दरबार ,
म्हणे शिवाजी ला मारायचा विडा कोण उचलणार ? . . .
शिवरायांचे नाव ऐकताच , सन्नाटा पसरला सभाग्रहात ,
धजेना कुणी विडा उचाण्यास . . . जीर हा जी जी जी
अगडबंब देह आणि उंच एक सरदार ,
नाव त्याचे असे अफजलखान ,
रुबाब त्याचा खास ,
वकूब हि तसाच ,
पिरगाळी मुंडी बगलेत धरुनी ,
पंजात पकडुनी मारी ,
होती त्याची ख्याती चहु मुलखात . .
म्हणे मी जातो शिवाजीच्या बंदोबस्तास …… जी जी जी
चाल करुनी अफजल्या आला ,
चतुर शिवबा धूर्त मुत्सदी होता ,
हेर आपला पाठवला बोलणी करायला ,
तह करण्याला . . .
कावेबाज अफजल म्हणे संपवतो शिवाजीस मी आज ,
शिवबा हि असे युक्तिवान खास ,
घातली चिलखत लपवले वाघ नखे
… आणि गेला सामोरा अफ़जलास . . . . जिजिजि
या राजे , मिलो हमसे …
ऐसे बोले अफजल्या हसुनी उन्मादात ,
आलिंगन देता झाला शिवरायास .
जखडून ठेवले आपल्या शिवबास ,
विसरला तहाच्या बोलण्यास ,
शिवबा हि मग सरसावला ,
कोथळाच बाहेर काढला . .
ये क्या हो गया अल्ला ?अफजल्या ओरडला
खान धाडदिशी उन्मळून पडला .
शिवबा त्याला पहाडावाणी दिसला .
हाहाकार तिथे माजला ,
जीवा हा धावून आला ,
महाराजांनी उडवले कुळकर्ण्याला ,
जो मिळाला होता अफजल्याला . . . . . जी जी जी
शत्रू मेल्यावर त्याची दफ़नाची योग्य व्यवस्था जो करतो ,
तोच आपला शिवबा असतो ,
प्रजेला जो छळतो त्याला ……
त्याला शिवबा कर्दनकाळ असतो ,
पोहोचली शिवाजी राजांची कीर्ती दस दिशाला ,
त्याच समयाला राज्यभिषेकाचा घातला घाट ,
नेमले अष्ट मंडळास ,
प्रजेच्या केवळ हितास ,
सार्वभौम राज्य करण्यास ,
हिंदवी स्वराज्याची राखण्य लाज . . . जिजिजि
ब्राह्मण वर्गाने राज्याभिषेकास ,
अडथळा घातला खास ,
म्हणून त्या समयास काशिवरून बोलावले गागाभट्टास ,
राज्यभिषेक झाला मोठ्या दिमाखात .
छत्रपति शिवाजी महाराज म्हणू लागले आपल्या शिवबास . . .
कीर्ती गेली दस मुलखात .
धडकी बसे " शिवाजी " उच्चारताच काळजात ,
प्रजेची काळजी वाहे दिन रात ,
शत्रू पासून वाचवले महाराष्ट्र देशास . . . जी जी जी
ऐसा हा महाराष्ट्राचा महावीर ,
अभ्यासिती इंग्रज , अमेरिकी आणि पोर्तुगीज ,
धर्म मंदिरे , स्त्रिया , मुले यांचा राखला आदर ,
दिमतीला होते हिंदू आणि मुसलमान सरदार ,
बहुजन कारागीर आणि कलाकार ,
सर्वाना मिळे आदर आणि सत्कार , जी जी जी
शिवबा असे महाराष्ट्रात प्रत्येकाच्या रक्तात
थेंबाथेंबात ,
नसानसात ,
रोमारोमात ,
वीर बाहूत ,
शब्दा शब्दात ,
कित्येक शतके होवुनी गेली ,
शिवबाची स्मुर्ति अजुनी राहिली ,
किल्ले , गड जो पर्यंत ,
माझा शिवबा हि असेल अंतापर्यंत . . . . . जी जी जी
शिवबा , शिवाजी , शिवराय , ,
हा असे असा एक देव ( महामानव ) . . .
जो जगला प्रत्यक्षात ,
आपल्या महाराष्ट्रात ,
अजून हि ऐकू येतात ते निनाद ,
" शिवाजी महाराज कि जय " शिवाजी महाराज कि जय "
" अमर " कीर्तीला त्यांच्या पाहुनी ,
आमच्या हि माना झुकतात . . . . . . जी जी जी
शिवाजी महाराज कि जय ! ! !
१ ८ / ० २ / २ ० १ ४ . . . . . ६ : ० ० . . . . . . मंगळवार
